In de afgelopen zomermaanden
heb ik me veel bezig gehouden met de toekomstige taakstelling van EduStandaard.
Vanuit het programma ECK2 is het verzoek gekomen om te onderzoeken hoe de ECK
afspraken beheerd moeten worden. In een vooronderzoek is EduStandaard
vergeleken met tal van andere beheerorganisaties uit andere sectoren. Stap 2
bestaat nu uit een interviewronde waarin alle (beoogde) leden van de
standaardisatieraad bezocht worden. Tijdens deze gesprekken staat de
taakstelling van EduStandaard centraal en wordt ook de organisatiestructuur, de
rechtsvorm en de financiering besproken.
EduStandaard is in zijn
huidige nieuwe vorm nog geen jaar oud en toch zijn deze gesprekken zeer nuttig.
Het geeft op een aantal gebieden duidelijk weer wat de ambities moeten zijn.
Alle organisaties zijn het er bijvoorbeeld over eens dat het beheer van
standaarden beter georganiseerd moet worden. Een aantal leden wil zelfs veel
verder gaan en het beheer van de gehele infrastructuur verbeteren. Men wil
bijvoorbeeld het inschrijfproces verbeteren, of de toegang en de distributie
van digitale leermiddelen goed organiseren. Om deze vraagstukken op te lossen
worden er standaarden en afspraken ontwikkeld, maar zijn er soms ook voorzieningen
nodig die de keten in beweging brengen. De implementatie van dit geheel vraagt veel
meer van een organisatie dan alleen de registratie en het beheer van een
document. Het draait om het verkopen van de oplossing! EduStandaard moet daarom
veel meer investeren in de kwaliteit van het beheer. Beheer is namelijk ook
communicatie, implementatie ondersteuning en regie. Het BOMOS- model heeft ons
dit al voorgeschreven, maar in het onderwijs hebben we deze taken nog niet goed
belegd en bestaat er een discussie in hoever we hier nu feitelijk in moeten
gaan.
De ambitie is er wel! Kennisnet
wil middels de standaardisatieraad en het bureau EduStandaard deze taken
uitvoeren, maar de vraag is hoe we het vertrouwen en de betrokkenheid kunnen vergroten
van de andere publiek-private ketenpartners?
De reactie is al snel dat er
een aparte stichting moet komen, maar de vraag is of we de uitdagingen die voor
ons liggen kunnen oplossen door het creëren van nog meer structuur. SURF en
Kennisnet hebben al een duidelijke taakstelling om het onderwijs te
ondersteunen met standaarden en infrastructuur. Creëren we met nog een nieuwe
stichting niet nog meer afstemmingsmomenten tussen de organisaties die er al zijn?
Een ander advies wat we opgehaald
hebben in de gesprekken is dat er een duidelijk onderscheid kan worden gemaakt in
de besturing van het beheer van afspraken en standaarden in de domeinen
onderwijs en onderzoek. De doelen en de betrokken organisaties verschillen op
een aantal niveaus en er kan ook vastgesteld worden dat de dynamiek anders is.
Maar de taakstelling van het beheer van standaarden is in beide domeinen
hetzelfde. Ook in het onderzoeks-domein wordt er gezocht naar een plek waar er
gewerkt kan worden aan een implementatiestrategie die er voor moet zorgen dat
standaarden beter en door meer organisaties geadopteerd worden.
30 Oktober wordt het advies
besproken in de standaardisatieraad van EduStandaard en zullen de betrokken
organisaties keuzes moeten maken hoe we verder gaan. Welke taken beleggen we
bij EduStandaard? Hoe organiseren we meer regie? En hoe financieren we dit?
Posts
